Siły równoległe dodaje się jak skalary lub liczby algebraiczne. Wypadkowa sił równoległych jest sumą algebraiczną tych sił i ma ich kierunek działania. Wyznaczenie wypadkowej sprowadza się do wyznaczenia jej położenia, czyli odległości od którejkolwiek z sił układu, której położenie jest znane.

Zagadnienie redukcji równoległego układu sił będziemy korzystali przechodząc przez następujący algorytm:
1) Przyjęcie wersora równoległego układy sił \(\overline{e}\)
2) Wyznaczenie współczynników \(\overline{a_i}\) (miary każdej siły względem wersora układu):
\(a_i=|F_i|\) jeżeli zwrot \(\overline{F}\) jest zgodny ze zwrotem \(\overline{e}\)
\(a_i=-|F_i|\) jeżeli zwrot \(\overline{F}\) jest przeciwny do zwrotu \(\overline{e}\).
3) Suma równoległego układu sił \(\overline{S}=\sum_{i=1}^n a_i\cdot \overline{e}\)
4) Wyznaczenie wektorów wodzących punktów zaczepienia sił \(\overline{r_i}\)
5) Obliczenie wektora określającego położenie środka równoległego układu sił \(\overline{OO*}=\frac{\sum a_i\cdot \overline{r_i}}{\sum a_i}\)