Rozwiązanie
Stopień statycznej niewyznaczalności
gdzie :
r - reakcje
p - przeguby
a - obwody zamknięte
Liczba stopni swobody dynamicznej
przyjmując
m = 1 0 0 k g
𝑚 1 = 𝑚 , 𝑚 2 = 𝑚 , 𝑚 3 = 2 . 5 𝑚
Ramę rozwiążemy METODĄ SIŁ.
Układ podstawowy metody sił
Wspólny stan jednostkowy
Reakcje
Σ M A = 0 1 ⋅ 2 − 1 ⋅ 2 − V B ⋅ 5 = 0 V B = 0 𝛿 1 1 = 1 E I ⋅ ( 1 3 2 ⋅ 2 ⋅ 2 + 2 ⋅ 5 ⋅ 2 + 1 3 2 ⋅ 2 ⋅ 2 ) = 7 6 3 ⋅ 1 E I
Teraz równolegle robimy stan P dla wszystkich przypadków obciążania, obliczamy całkowanie δ1p osobno dla każdego przypadku, obliczamy x1 (rozwiązujemy równanie kanoniczne) i rysujemy wykresy ostateczne.
Delty dynamiczne z twierdzenia redukcyjnego𝛿 1 1 = ∫ M O s t 1 ⋅ M P 1 E I d S 𝛿 1 1 = 1 E I ⋅ [ 5 6 ⋅ ( 2 ⋅ 1 ⋅ 2 3 3 8 − 1 ⋅ 1 5 3 8 ) + 1 3 ⋅ 1 ⋅ 1 ⋅ 1 ] = 7 7 7 6 ⋅ 1 E I
𝛿 2 2 = ∫ M o s t 2 ⋅ M P 2 E I d S 𝛿 2 2 = 1 E I ⋅ [ 3 6 ⋅ ( 2 ⋅ 1 . 2 ⋅ 6 9 9 5 − 1 . 2 ⋅ 9 1 9 ) + 2 6 ⋅ ( 2 ⋅ 1 . 2 ⋅ 6 9 9 5 − 1 . 2 ⋅ 9 1 9 ) ] = 9 3 9 5 ⋅ 1 E I
𝛿 3 3 = ∫ M o s t 3 ⋅ M P 3 E I d S 𝛿 3 3 = 1 E I ⋅ [ 1 3 ⋅ 2 ⋅ 2 ⋅ 2 + 2 6 ⋅ ( 2 ⋅ 2 ⋅ 2 + 2 ⋅ 3 6 1 9 ⋅ 4 + 3 6 1 9 ⋅ 2 + 4 ⋅ 2 ) … + 5 6 ⋅ ( 2 ⋅ 4 ⋅ 3 6 1 9 − 4 ⋅ 4 0 1 9 ) ] = 1 1 3 6 5 7 ⋅ 1 E I
𝛿 1 2 = ∫ M o s t 1 ⋅ M P 2 E I d S 𝛿 1 2 = 1 E I ⋅ [ 3 6 ⋅ ( − 2 ⋅ 1 . 2 ⋅ 3 9 1 9 0 + 1 . 2 ⋅ 1 5 3 8 ) − 2 6 ⋅ ( 2 ⋅ 1 . 2 ⋅ 3 9 1 9 0 + 1 . 2 ⋅ 2 3 3 8 ) ] = − 7 9 1 9 0 ⋅ 1 E I 𝛿 2 1 = 𝛿 1 2
𝛿 1 3 = ∫ M o s t 3 ⋅ M P 1 E I d S 𝛿 1 3 = 1 E I ⋅ [ 5 6 ⋅ ( 2 ⋅ 1 ⋅ 4 0 1 9 − 1 ⋅ 3 6 1 9 ) ] = 1 1 0 5 7 ⋅ 1 E I 𝛿 3 1 = 𝛿 1 3 𝛿 2 3 = ∫ M O s t 3 ⋅ M P 2 E I d S 𝛿 2 3 = 1 E I [ 3 6 ⋅ ( − 2 ⋅ 1 . 2 ⋅ 4 8 9 5 + 1 ⋅ 2 ⋅ 3 6 1 9 ) − 2 6 ⋅ ( 2 ⋅ 1 . 2 ⋅ 4 8 9 5 + 1 . 2 ⋅ 4 0 1 9 ) ] = − 6 8 9 5 ⋅ 1 E I 𝛿 3 2 = 𝛿 2 3
przyjmuję m = 1 0 0 k g m 1 = 1 m m 2 = 1 m m 3 = 2 . 5 m
∣ ⎛ ⎜ ⎝ m 1 ⋅ 𝛿 1 1 − 1 𝜔 2 m 2 ⋅ 𝛿 1 2 m 3 ⋅ 𝛿 1 3 m 1 ⋅ 𝛿 2 1 m 2 ⋅ 𝛿 2 2 − 1 𝜔 2 m 3 ⋅ 𝛿 2 3 m 1 ⋅ 𝛿 3 1 m 2 ⋅ 𝛿 3 2 m 3 ⋅ 𝛿 3 3 − 1 𝜔 2 ⎞ ⎟ ⎠ ∣ = 0
(mnożymy obustronnie przez El/m ) podstawiamy x = 1 𝜔 2 E I m
⎡ ⎢ ⎣ 1 ⋅ 7 7 7 6 − 𝑥 1 ⋅ ( − 7 9 1 9 0 ) 5 2 ⋅ 1 1 0 5 7 1 ⋅ ( − 7 9 1 9 0 ) 1 ⋅ 9 3 9 5 − 𝑥 5 2 ( 6 8 9 5 ) 1 ⋅ 1 1 0 5 7 1 ⋅ ( 6 8 9 5 ) 5 2 ⋅ 1 1 3 6 5 7 − 𝑥 ⎤ ⎥ ⎦ = 0
⎡ ⎢ ⎣ 7 7 7 6 − x − 7 9 1 9 0 2 7 5 5 7 − 7 9 1 9 0 9 3 9 5 − x − 3 4 1 9 1 1 0 5 7 − 6 8 9 5 2 8 4 0 5 7 − x ⎤ ⎥ ⎦ = 0
Następnie należy metodą Sarrusa obliczyć wyznacznik z powyższej macierzy 3x3 i uprościć go do postaci wielomianu 3-go stopnia (jak poniżej). Najlepiej jeśli mamy do dyspozycji jakiś program, który może nam to uprościć, np. Mathcad.
− 1 ⋅ 𝑥 3 + 5 1 . 8 1 6 7 ⋅ 𝑥 2 − 8 9 . 4 8 3 3 ⋅ 𝑥 + 3 3 . 2 6 3 2 = 0
Pierwiastki równaniax 1 = 0 . 5 3 7 x 2 = 1 . 2 3 8 x 3 = 5 0 . 0 4 2
ponieważ x = 1 𝜔 2 E I m 𝜔 = 1 √ x ⋅ √ E I m
Częstości drgań własnych
𝜔 1 = 1 √ 𝑥 3 = 0 . 1 4 1 3 6 ⋅ √ E I m 𝜔 2 = 1 √ 𝑥 2 = 0 . 8 9 9 ⋅ √ 𝐸 𝐼 m 𝜔 3 = 1 √ 𝑥 1 = 1 . 3 6 4 7 ⋅ √ 𝐸 𝐼 m
Sztywność na zginanie
D l a I = 2 1 4 0 ⋅ 1 0 − 8 m 4 i m o d u ł u Y o u n g a d l a s t a l i E = 2 0 0 ⋅ 1 0 9 P a E I = E ⋅ I = 4 2 8 0 0 0 0 . 0 0 0 N m 2 m = 1 0 0 k g 𝜔 1 = 0 . 1 4 1 3 6 √ E I m = 2 9 . 2 4 5 r a d s 𝜔 2 = 0 . 8 9 9 √ E I m = 1 8 5 . 9 3 9 r a d s 𝜔 3 = 1 . 3 6 5 √ E I m = 2 8 2 . 3 3 r a d s
Wyznaczenie postaci drgań( m 1 ⋅ 𝛿 1 1 − x ) ⋅ A 1 1 + m 2 ⋅ 𝛿 1 2 ⋅ A 2 1 + m 3 ⋅ 𝛿 1 3 ⋅ A 3 1 = 0 m 1 ⋅ 𝛿 1 2 ⋅ A 1 1 + ( m 2 ⋅ 𝛿 2 2 − x ) ⋅ A 2 1 + m 3 ⋅ 𝛿 2 3 ⋅ A 3 1 = 0 m 1 ⋅ 𝛿 3 1 ⋅ A 1 1 + m 2 ⋅ 𝛿 3 2 ⋅ A 2 1 + ( m 3 ⋅ 𝛿 3 3 − x ) ⋅ A 3 1 = 0
Taki układ równań jak powyżej rozwiążemy trzy razy, albowiem raz za "x" podstawimy "x1", raz "x2" i raz "x3".
Po podstawieniu x, mamy układ 3 równań z trzema niewiadomymi A11, A21, A31. Ten układ równań zawsze ma nieskończenie wiele rozwiązań,
musimy więc pokazać jedno przykładowe rozwiązanie. To znaczy założymy za jedną z niewiadomych wartość równą 1, i zostanie nam układ 3 równań z dwoma niewiadomymi, gdzie jak rozwiążemy układ dwóch pierwszych równań to obliczymy pozostałe dwie niewiadome.
dla x = x 1 = 0 . 5 3 7 𝑧 𝑎 𝑘 ł 𝑎 𝑑 𝑎 𝑚 A 1 1 = 1
0 . 4 7 6 + 0 . 4 1 6 A 2 1 + 4 . 8 2 5 ⋅ A 3 1 = 0 − 0 . 4 1 6 + 0 . 4 4 2 A 2 1 − 1 . 7 8 9 5 ⋅ A 3 1 = 0 1 . 9 2 9 8 − 0 . 7 1 6 ⋅ A 2 1 + 4 9 . 2 8 8 ⋅ A 3 1 = 0
Rozwiązuję układ dwóch pierwszych równań
A 2 1 = 0 . 8 3 1 A 3 1 = − 0 . 0 2 7
I postać drgań
dla x = x 2 = 1 . 2 3 8 𝑧 𝑎 𝑘 ł 𝑎 𝑑 𝑎 𝑚 A 1 2 = 1
− 0 . 2 2 5 − 0 . 4 1 6 ⋅ A 2 2 + 4 . 8 2 5 ⋅ A 3 2 = 0 − 0 . 4 1 6 − 0 . 2 5 9 ⋅ A 2 2 − 1 . 7 8 9 5 ⋅ A 3 2 = 0 1 . 9 2 9 8 − 0 . 7 1 6 ⋅ A 2 2 + 4 8 . 5 8 7 ⋅ A 3 2 = 0
Rozwiązuję układ dwóch pierwszych równań
A 2 2 = − 1 . 2 0 8 A 3 2 = − 0 . 0 5 7 5
II postać drgań
dla x = x 3 = 5 0 . 0 4 2 𝑧 𝑎 𝑘 ł 𝑎 𝑑 𝑎 𝑚 A 1 3 = 1
− 4 9 . 0 2 8 6 − 0 . 4 1 6 ⋅ A 2 3 + 4 . 8 2 5 ⋅ A 3 3 = 0 − 0 . 4 1 6 − 4 9 . 0 6 3 ⋅ A 2 3 − 1 . 7 8 9 5 ⋅ A 3 3 = 0 1 . 9 2 9 8 − 0 . 7 1 6 ⋅ A 2 3 − 0 . 2 1 7 ⋅ A 3 3 = 0
Rozwiązuję układ dwóch pierwszych równań
A 2 3 = − 0 . 3 7 8 A 3 3 = 1 0 . 1 3 0
III postać drgań
Sprawdzenie warunków ortogonalności
m 1 ⋅ A 1 1 ⋅ A 1 2 + m 2 ⋅ A 2 1 ⋅ A 2 2 + m 3 ⋅ A 3 1 ⋅ A 3 2 = 0 m 1 ⋅ A 1 2 ⋅ A 1 3 + m 2 ⋅ A 2 2 ⋅ A 2 3 + m 3 ⋅ A 3 2 ⋅ A 3 3 = 0 m 1 ⋅ A 1 1 ⋅ A 1 3 + m 2 ⋅ A 2 1 ⋅ A 2 3 + m 3 ⋅ A 3 1 ⋅ A 3 3 = 0
1 ⋅ 1 ⋅ m + 1 m ⋅ 0 . 8 3 1 ⋅ ( − 1 . 2 0 8 ) + 2 . 5 m ⋅ ( − 0 . 0 2 7 ) ⋅ ( − 0 . 0 5 7 5 ) → 0 . 0 0 0 0 3 m ∼ 0 1 ⋅ 1 ⋅ m + 1 m ⋅ 0 . 8 3 1 ⋅ ( − 1 . 2 0 8 ) + 2 . 5 m ⋅ ( − 0 . 0 2 7 ) ⋅ ( − 0 . 0 5 7 5 ) → 0 . 0 0 0 0 3 m ∼ 0 1 ⋅ 1 ⋅ m + 1 m ⋅ 0 . 8 3 1 ⋅ ( − 0 . 3 7 8 ) + 2 . 5 m ⋅ ( − 0 . 0 2 7 ) ⋅ 1 0 . 1 2 9 7 → 0 . 0 0 2 1 3 m ∼ 0
sprawdzenie daje pozytywny wynik
r - reakcje
p - przeguby
a - obwody zamknięte
Liczba stopni swobody dynamicznej
przyjmując

Ramę rozwiążemy METODĄ SIŁ.
Układ podstawowy metody sił

Wspólny stan jednostkowy

Reakcje

Delty dynamiczne z twierdzenia redukcyjnego
Szukamy pierwiastków równania
Następnie należy metodą Sarrusa obliczyć wyznacznik z powyższej macierzy 3x3 i uprościć go do postaci wielomianu 3-go stopnia (jak poniżej). Najlepiej jeśli mamy do dyspozycji jakiś program, który może nam to uprościć, np. Mathcad.
Pierwiastki równania
Częstości drgań własnych
Wyznaczenie postaci drgań
Taki układ równań jak powyżej rozwiążemy trzy razy, albowiem raz za "x" podstawimy "x1", raz "x2" i raz "x3".
Po podstawieniu x, mamy układ 3 równań z trzema niewiadomymi A11, A21, A31. Ten układ równań zawsze ma nieskończenie wiele rozwiązań,
musimy więc pokazać jedno przykładowe rozwiązanie. To znaczy założymy za jedną z niewiadomych wartość równą 1, i zostanie nam układ 3 równań z dwoma niewiadomymi, gdzie jak rozwiążemy układ dwóch pierwszych równań to obliczymy pozostałe dwie niewiadome.
dla

dla

dla

Sprawdzenie warunków ortogonalności
sprawdzenie daje pozytywny wynik
Jeżeli masz jakieś pytania, uwagi lub wydaje Ci się, że znalazłeś błąd w tym rozwiązaniu, napisz proszę do nas wiadomość na kontakt@edupanda.pl lub skontaktuj się z nami przez nasz profil na FB: